นาเดจดา คอนสตันตีโนวา ครุปสกายา (
รัสเซีย: Надежда Константиновна Крупская 26 กุมภาพันธ์ [ตามปฎิทินเก่า: 14 กุมภาพันธ์] ค.ศ. 1869 – 27 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1939)
[1] เป็นนักปฏิวัติชาวรัสเซียและเป็นภรรยาของ
วลาดีมีร์ เลนินครุปสกายาเกิดที่เซนต์ปีเตอส์เบิร์กใน
ตระกูลขุนนางที่สืบเชื้อสายมาจากความยากจน และเธอได้พัฒนามุมมองที่แข็งแกร่งเกี่ยวกับการปรับปรุงชีวิตคนยากจน เธอยอมรับ
ลัทธิมากซ์และพบกับเลนินที่กลุ่มสนทนาลัทธิมากซ์ใน ค.ศ. 1894 ทั้งสองถูกจับใน ค.ศ. 1896 เนื่องด้วยกิจกรรมปฏิวัติและหลังจากที่เลนินถูกเนรเทศไปยัง
ไซบีเรีย ครุปสกายาก็ได้รับอนุญาตให้เข้าพบกับเขาใน ค.ศ. 1898 โดยมีเงื่อนไขว่าทั้งสองจะแต่งงานกัน ทั้งสองตั้งรกรากใน
มิวนิกและ
ลอนดอนหลังจากลี้ภัย ก่อนที่จะกลับไปรัสเซียช่วงสั้น ๆ เพื่อมีส่วนร่วมใน
การปฏิวัติที่ล้มเหลวใน ค.ศ. 1905หลัง
การปฏิวัติใน ค.ศ. 1917 ครุปสกายาอยู่ในแนวหน้าของฉากการเมือง โดยเข้าเป็นสมาชิกคณะกรรมการกลางของพรรคคอมมิวนิสต์ใน ค.ศ. 1924 คั้งแต่ ค.ศ. 1922 ถึง ค.ศ. 1925 เธอเห็นด้วยกับ
โจเซฟ สตาลิน กรีโกรี ซีนอฟเยฟ และ
เลฟ คาเมนเยฟ เพื่อต่อต้านฝ่ายค้านฝั่งซ้ายของ
เลออน ทรอตสกี แม้ว่าในภายหลังเธอจะแยกทางกับสตาลิน เธอเป็นรองกรรมการราษฎรฝ่ายการศึกษาตั้งแต่ ค.ศ. 1929 ถึง ค.ศ. 1939 โดยมีอิทธิพลอย่างมากต่อระบบการศึกษาของสหภาพโซเวียต รวมถึงการพัฒนาบรรณารักษ์ของสหภาพโซเวียต